திருவானைக்காவல் பதிகம்

எம்பால் அருட்சொரிந்து எழிலாளை துணைக்கமர்த்தி

உம்பால் வினைக்கரந்து உலகோரை அனுதினமும்

வம்பால் பிணைத்தவுனை விடுவேனோ இனியொருநாள்

தம்பால் மனம்பதித்தேன் திருவானைக் கரசனுனை 1

மண்மேல் பிறவிகொண்டு மதியோடே பிழைபடவே

கண்மேல் இமையெனவே கதிசேர்ப்பாய் எனையினிதே

பெண்ணோர் பகுதியுடை பெரியோனே எனதிறைவா

திண்சேர் திசைகடந்தும் திருவானை யிருப்பவனே 2

சொல்லா பெரும்பொருளை சிலநேரம் மறந்திடினும்

கல்லா னெனக்கருதி கரமீவாய் சிவபுரனே

எல்லா பிறப்பிலுமே எனையாளும் உடையவனே

தில்லை அருட்பதனே திருவானை அருள்பவனே 3

அம்பை கொடுத்தவனே அழகாரூர் இழுத்தவனே

அம்பை தொடுப்பவனை அழறதீயில் எரித்தவனே

வம்பை தகர்த்திடுவாய் வணங்கேனோ உனைநிதமே

தும்பை அணிந்தவனே திருவானை அருட்சுடரே 4

வேராய் வினைவிளங்க வளர்வேதா வடவினையை

நீராய் வளர்த்தவனை நனிநீறாய் பொடிபடுத்தி

கூராய் மதியருளி குடிசெய்யோய் எனகினியோய்

தீராப் பிறப்பறுக்கும் திருவானை குடிமுதலே 5

மாய வினைவிதைத்து மதியோடே எனைபடைத்தாய்

தூயச் சுடர்மறைத்து துதியோனை அணைத்தவனே

நேய மலர்கொடுத்தே நிறைவான நிலைகொடுத்தே

தூயப் பதமருளும் திருவானை இருந்தனையே 6

என்னை இழுத்தவிட்டாய் எளியேனை அடக்கிவிட்டாய்

மின்னும் மதிசிகையோய் மனதெங்கும் நிறைந்துவிட்டாய்

இன்னும் விளைவதுண்டோ இனிதேதும் இனியுமுண்டோ

தென்பால் திகழ்பவனே திருவானை திருவினனே 7

வண்ண சிறகமைத்து விரிவானை அளந்திடுமோர்

எண்ணச் சிறகமைத்து எனைவென்ற கதையிதுவோ

பண்சேர் புகழ்தமிழிற் பிழையேதும் அறிந்திலனை

தண்சேர் கருணைதருந் திருவானை பெருமிறையே 8

பண்பாய் கவிதொடுத்து பலபாடல் புனைந்திடவே

நுண்மை கொடுத்தவனே நுதல்மீதே நிலவணிந்தோய்

பெண்மை ஒருபுறத்தோய் பனிநீரை சுமந்தவனே

திண்மை தனையருள்வாய் திருவானை சிவபரனே 9

நன்றி உரைப்பதுவோ நினைநானும் மறப்பதுவோ

கன்றை உணர்பசுவாய் கனிந்தென்னை உணர்ந்தவனே

பன்றிக் கரிமறைத்து பரலோகம் அருள்பவனே

தென்னா டுடையவனே திருவானை அறிவரணே.10